എന്നോട് തന്നെ ദേഷ്യവും വെറുപ്പും മാത്രം തോന്നിയാൽ നാളുകൾ ആയിരുന്നു ജീവിതം മുന്നോട്ടു കൊണ്ടുപോകാൻ വേറൊരു വഴി ഇല്ലാത്തതുകൊണ്ട് മാത്രം കണ്ടക്ടർ ജോലി തിരഞ്ഞെടുത്തതാണ് രാവിലെയും വൈകിട്ടും ബസ്സിൽ യാത്ര ചെയ്യുന്ന കോളേജ് വിദ്യാർത്ഥികളിൽ പലരും തന്നെ പഴയ സഹപാഠികൾ ആയിരുന്നു മുഖങ്ങളിൽ സഹതാപം കണ്ടില്ലെന്ന് നടിക്കാൻ പണിപ്പെട്ടു. അവരുടെ കൂട്ടത്തിൽ ഒരാളായി യാത്ര ചെയ്യേണ്ടവനായിരുന്നു പക്ഷേ വിധി ഇങ്ങനെയൊക്കെയാക്കി യാത്രക്കാരിൽ ചില സ്ഥിരമായി വരുന്നവരായിരുന്നു ടീച്ചർമാർ നേഴ്സുമാർ പിന്നെ സിറ്റിയിൽ ജോലി ചെയ്യുന്നവർ പരിചയ ഭാവത്തിൽ അവർ എന്നെ നോക്കി പുഞ്ചിരിക്കുന്ന സമയത്ത് തിരിച്ച് പുഞ്ചിരിക്കാൻ ഒരുപാട് പാടുപെട്ടു. ചിരിക്കാൻ മറന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ ജീവിതത്തിലെ നഷ്ടങ്ങൾ ആണെന്ന് എവിടെയോ വായിച്ചിട്ടുണ്ട് അങ്ങനെ നോക്കുമ്പോൾ നഷ്ടങ്ങൾ തന്നെയാണ് പ്രായം വളരെ കുറവായത് കൊണ്ടുതന്നെ മറ്റുള്ള ബസ്സുകാർക്ക് എന്നോട് ഒരുപാട് വാത്സല്യമായിരുന്നു. എൻറെ പ്രായത്തിൽ തന്നെ അവർക്കും സ്വപ്നങ്ങൾ നഷ്ടമായിരുന്നിരിക്കാം.
രാത്രി അവസാനത്തെ ട്രിപ്പ് ബസ്റ്റാൻഡിൽ നിന്ന് പുറപ്പെട്ടു ശരിയാക്കുമ്പോൾ അടുത്തിരുനാൾ ചോദിച്ചു മോന്റെ പേര് എന്താണ് എന്ന്.അജ്മൽ അയാളുടെ മുഖത്ത് നോക്കാതെ ഞാൻ പറഞ്ഞു ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞാൽ മോൻ ദേഷ്യപ്പെടുമോ അപ്പോഴാണ് ഞാൻ അയാളെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നത്. രാവിലെയും വൈകിട്ടും എന്നും ആ ബസ്സിൽ വരുന്ന ആളാണ് ഒരു വെളുത്ത മുണ്ടും ഷർട്ടും ആണ് വേഷം ഒരു പ്ലാസ്റ്റിക് സഞ്ചി തോളിൽ ഇറക്കിവച്ചിട്ടുണ്ട് ആവശ്യമായ കാശ് ചില്ലറ ദിനവും തരുന്ന അപൂർവ്വം യാത്രക്കാരിൽ ഒരാൾ ചേട്ടൻ പറഞ്ഞു ഞാൻ ഒന്ന് ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു ഇപ്പോൾ കുറെ നാളുകളായി ഞാൻ കാണുന്നു മുഖത്ത് ഒരു വല്ലാത്ത സങ്കടം ഭാവം ചിലപ്പോൾ ഈ ലോകത്തും ഒന്നുമല്ല നിൻറെ വയസ്സിന് ചേരാത്ത പക്വത വരുത്താൻ കഷ്ടപ്പെടുന്നത് പോലെ നമുക്ക് എന്ത് പ്രശ്നങ്ങൾ ഉണ്ടായാലും അത് മറ്റുള്ളവരുടെ മുന്നിൽ കാണിക്കരുത് നീ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് ജോലി ചെയ്തു നോക്ക് നിന്റെ ചിരി കാണുന്നവരെ ഒരു സന്തോഷം നൽകും.ബാക്കി സ്റ്റോറി അറിയാൻ വീഡിയോ മുഴുവനായി കാണുക.